Dit jaar studeert de eerste lichting van het hoger middelbaar af.
De 17 leerlingen namen allemaal deel aan de toelatingsexamens voor de staatsuniversiteit San Carlos. Daarbij wordt de basiskennis getest in wiskunde, taal, fysica, chemie en biologie.
In het totaal krijgen de studenten 4 pogingen om te slagen in de 5 vakken.
Vijf van de 17 leerlingen zijn bij de eerste poging volledig geslaagd, de anderen mogen herkansen voor één of meerdere vakken.

Het weekend van 10 en 11 mei organiseerden Herman en Marijke een benefiettentoonstelling ten voordele van Ajpopoli en twee andere goede doelen. Wat een geslaagd weekend! Onder een stralende zon genoten bezoekers van een warme, gezellige sfeer, heerlijke hapjes en een fraaie kunstgalerij. Dankzij ieders enthousiasme werd deze benefiet een daverend succes. Oprechte dank aan Herman en Marijke, de vele vrijwilligers, de enthousiaste bezoekers en de getalenteerde kunstenaars.
 

 
Benita en haar ecologisch project composteren.

In de vorige nieuwsbrief hebben we het project Rujotay voorgesteld en beloofden we wat meer te vertellen over Benita en het “composteerproject”.
Benita is de jongste dochter van de directrice, doña Camila. Ze werd geboren op 9 april 1993, is gehuwd met Jeison en samen hebben ze een zoontje. Ze liep zelf school op het Colegio Ajpopoli tot en met het derde middelbaar.
 

Daarna schreef ze zich in voor de toelatingsproeven van ENCA (Escuela Nacional Central de Agricultura) en slaagde met vlag en wimpel! Nadat ze haar diploma had gehaald, studeerde ze verder aan de universiteit van San Carlos in de hoofdstad, waar ze afstudeerde aan de faculteit Landbouwkunde.
 
Bij elk bezoek aan haar thuis in Comalapa stoorde ze zich aan de praktijk van het verbranden van afval op de verschillende stortplaatsen in het dorp. De gassen die daarbij vrijkomen hebben een impact op het milieu en dus ook op de volksgezondheid.
Vanuit haar milieubewustzijn vond ze dat ze iets moest doen, daarom startte ze met een aantal jongeren het project Rujotay op. Van de gemeente kregen ze een stuk land toegewezen.
Daar verzamelden ze organisch afval van de markt. Door al het plastic te scheiden, de hoopjes te bezaaien met schimmelsporen en een thermofiel aëroob proces te cultiveren, leerde de groep compost van hoge kwaliteit te produceren.
 
Later verdiepten ze zich in ‘vermicompostering’.
Dat is een biologisch proces waarbij specifieke soorten regenwormen worden gebruikt om organisch afval om te zetten in waardevolle compost. Die wormen eten het afval, verteren het en scheiden vervolgens geconcentreerde voedingsstoffen af in de vorm van uitwerpselen, die bekend staan als “vermicompost” of “wormenmest”.
Deze compost wordt verkocht.

   

Benita’s project trekt aandacht in het buitenland, o.a. in de V.S. en Oostenrijk. Regelmatig komen studenten het project bestuderen of vrijwilligerswerk verrichten.
 
Ook de school blijft nauw betrokken. Zoals we u al vertelden in de vorige nieuwsbrief verzamelen de leerlingen de organische afval van 60 gezinnen.



 Getuigenis van een oud-leerling

Mijn naam is Elsa Carina Mux Tzamol. Van kleins af aan besefte ik dat het leven niet altijd gemakkelijk is, maar dat je je dromen kan waarmaken met inspanning, geloof en steun.
 
Ik kom uit een bescheiden gezin maar mijn ouders deden er alles aan om mij en mijn jongere zusjes te geven wat we nodig hadden.       

Mijn vader werkt op het land en mijn moeder weeft. Ondanks het feit dat mijn vader maar enkele jaren naar school is geweest en mijn moeder analfabeet is, leerden ze mij de waarde van hard werken, eerlijkheid en doorzettingsvermogen.
Op mijn zesde startte ik in het Colegio Ajpopoli waar ik steun kreeg van lieve mensen, Marjan en Hans.
Ik vond het heerlijk om naar school te gaan, nieuwe dingen te leren en ik deed mijn uiterste best om goede cijfers te halen.
Toen ik wat ouder werd, begon ik mijn moeder te helpen met weven en met het verkopen van zelfgemaakte koeken. Zo kon ik mijn steentje bijdragen.
Na mijn derde middelbaar brak een onzekere tijd voor mij aan. Zou ik wel verder kunnen studeren? Hans en Marjan, mijn peetouders, stelden me gerust. Ze zouden mij blijven steunen. Die blijk van liefde, vertrouwen en van geloof in mij zette mij ertoe aan om vastberaden door te gaan. Ik begon aan de hogere cyclus boekhouden.
Drie jaar later studeerde ik af. Toen ik mijn naam hoorde en het podium opging, werd ik overspoeld door een golf van emoties. Het kind in mij – dat ooit droomde om ver te komen, ook al leek dat onmogelijk – sprong op van vreugde.
Opnieuw brak een cruciaal moment in mijn leven aan: ik moest beslissen over mijn toekomst. Mijn grootste wens was om door te gaan met studeren en dus schreef ik me in voor een licentie ‘Accountacy en Auditing’ in weekend onderwijs. De eerste maanden waren erg moeilijk. Ik vond geen werk en wat ik met weven verdiende was niet genoeg om mijn studies en mijn uitgaven te betalen.
Op een dag kwam doña Camila, de directrice van Ajpopolí, naar mij thuis. Niets had me voorbereid op het nieuws dat ze bracht: mijn peetouders hadden laten weten dat ze me ook nu nog zouden steunen. Ik kon mijn tranen niet bedwingen. Voor mijn familie en voor mij was dat moment heel bijzonder. Hoe kan ik Hans en Marjan ooit bedanken voor al hetgeen ze voor mij gedaan hebben.
Vandaag kan ik met trots zeggen dat ik op het punt sta om mijn opleiding af te ronden, iets wat in het verleden een verre droom leek. Ik heb ook een parttime baan gevonden bij een financiële instelling, waar ik als data-analist werk.
 
Studeren aan Ajpopolí heeft een groot verschil gemaakt in mijn leven. De school streeft naar uitmuntendheid maar met een aanpak die verder gaat dan alleen het academische. Ik heb daar niet alleen theorie geleerd, maar ook waarden als verantwoordelijkheid, discipline en zelfvertrouwen. Dankzij die solide basis voelde ik me steeds gemotiveerd en vastbesloten om het beste van mezelf te geven.
 
Elsa